Houdt van schrijven, eten, wijn en mannen in pak.

maandag 30 juli 2012


‘Ik heb uitgebreid genoten van alles wat slecht is in de ogen van een sportleraar. En het was héérlijk.’

Zo, hallo, daar ben ik weer!
Genoten van 2 weken even niks, wel veel geschreven, maar niks online gezet.
Dat ‘even niks’ nam ik iets te letterlijk:
Sinds ik vakantie heb verwaarloos ik mijn sportschool abonnement. Ik kan jullie voor de gek houden en zeggen dat ik als een gek gesport heb, maar niets is minder waar.
Ik heb uitgebreid genoten van alles wat zo’n beetje slecht is in de ogen van een sportschoolleraar.
Pasta’s, chips, koek, frisdrank en het was héérlijk.

Daarbij komt nog dat je zeer gemotiveerd moet zijn wil je gaan sporten als de zon schijnt en je ook nog even buiten kunt gaan liggen.
Als ik geen vakantie heb ga ik op vaste dagen. Ik moet zeggen dat ik het dan niet eens zo heel erg vind. Na afloop duik ik het zwembad in en kletsen we nog even in de stoomcabine.
Maar ja, nu heb ik alle tijd. Sporten kan vandaag maar ook morgen.
En daar zit het probleem: geen motivatie en alle tijd.
‘De sportschool loopt echt niet weg als ik vandaag even oversla.’ denk ik dan.

Nu was het zover. Ik werp een blik op de thermometer: 26 graden.
Even overweeg ik af te bellen met een goede smoes. Welke gek gaat er fitnesse met deze temperaturen?
wrong. wrong. WRONG.

Een half uur later sta ik in een lege fitnesszaal. Uitgestorven.
Iedereen op vakantie. Waarschijnlijk op een zonnebedje ergens op een eiland in de Middellandse zee. ‘Ik lijk wel gek’ zeg ik tegen een vriendin die ik zover heb gekregen met me mee te gaan. Bloedheet is het er.

Eenmaal thuis stap ik onder de douche en valt mijn blik op de spiegel.
Heb ik zo hard mijn best gedaan hem weg te krijgen. En nu zit ‘ie er weer.
Een kwabje.

Ik sms mijn vriendin.
‘Morgen weer?’
Hij is er weer hoor, de motivatie!

maandag 16 juli 2012


‘Ik hoor het schreeuwen van boeken die gelezen willen worden.’

innerlijke neiging om iets te doen is wat wikipedia mij verteld als ik google
op drang.

nu denk je misschien, waarom in hemelsnaam zou je Google-en op drang?
vorige week vrijdag.
ik stond in een boekenhandel samen met mijn broer.
en -geloof mij- een boekenhandel is velen malen erger dan bijvoorbeeld de Bruna.
bij een boekenhandel hebben ze werkelijk alles.
bij alles bedoel ik ook echt ALLES.

als een kind in een snoepwinkel ging ik wat zoeken.
tafels met teksten erboven als de top tien van Nederland trekken dan mijn aandacht
en als ik in een boek blader voel ik het geld al branden.

honderden, wat zeg ik, duizenden boeken die allemaal schreeuwen om gelezen te worden.
de ene kaft mooier als de ander.
misschien gaat het niet zozeer om de boeken zelf, maar gewoon het idee dat ze zo mooi zullen staan in mijn boekenkast.
boeken die ik misschien niet eens zal lezen, maar het hebben ervan is al genoeg.

één boek.
eentje mag ik er van mezelf kopen.
om er vervolgens misschien nog één te kopen, als ik de ander uit heb.
ik kies voor Saskia Noort.
in mijn hele boekenkopen carrière in deze boekhandel heb ik misschien een boek gekocht -ook van Saskia Noort- dus inmiddels ben ik het
Saskia Noort-meisje.
misschien ook omdat de boeken van haar heel hoog staan en ik steeds moet vragen of ze hem voor me wil pakken.

als ik eenmaal de boekhandel uit loop wordt het weer rustig in mijn hoofd.
geen geschreeuw meer van boeken die met mij mee naar huis willen.
weer een boek gekocht.
ik kon het niet laten.

de drang.
ik geef de drang de schuld.

vrijdag 13 juli 2012


‘Sommige vrouwen zijn er heel goed
in: flaneren. ‘


zelf zit ik er ook graag. het terras.
het liefst op een druk plein.
kan je lekker mensen kijken.

misschien is het echt iets voor vrouwen.
mannen snappen het vaak niet.
onder het genot van een kop thee mensen kijken.
wat ze aan hebben, hoe ze eruit zien, met wie ze lopen.
‘kijk daar, zou dat haar dochter zijn? nee. dat kan niet. veelte jong.’

ik zelf ontwijk deze pleinen liever.
kijken is leuk, maar bekeken worden alles behalve.

sommige vrouwen zijn er heel goed in.
goed in flaneren.
hebben een grote zonnebril en een mooi loopje.
het liefst ook nog een paar killer heels.

als ik op sta en samen met een vriendin ‘het plein’ over loop
richting onze scooter,
hoor ik de dames achter ons zeggen:

‘goh. wat een trutjes. blond. en dan zo’n scooter.’

woensdag 11 juli 2012


‘Ik was nog druk in de weer met woorden puzzelen terwijl andere al giraffe aan het tekenen waren.’

het begon al op de basisschool.
in groep 4 was MSN echt een hype.
als je MSN had was je echt wel cool.

in groep 7 was Hyves je van het.
als je dan ook nog een eigen groephyves had bedacht
(de-wij-vinden-vliegen-irritant-hyve) was je binnen.
en het liefst een stuk of 400 vrienden.

nu gaat het nog steeds zo, maar dan een stukje sneller.
ik was nog druk in de weer met woorden puzzelen terwijl
andere al giraffe aan het tekenen waren op hun smartphone.

ik twitter, whatsapp, instagram, facebook, raad liedjes op Songpop en heb ook nog een verwaarloosd account op Hyves en MSN.

bij zo’n app is het handig dat je hem gewoon delete als je het zat bent.
een druk op de knop en mijn app’s beginnen als bange aapjes te trillen,
om ze vervolgens te verwijderen en een nieuwe verslaving te ontwikkelen.

dinsdag 10 juli 2012


‘Uit schuldgevoel koop ik dan een peperdure conditioner.
Om het goed te maken.’

het gaat vanzelf, zonder dat ik er bij nadenk, als een routine.
elke dag spuit ik met liefde een halve bus haarlak, een flinke dot serum en het liefst ook nog wat mousse in mijn blonde lokken.
er niet bij nadenkend dat ik vakantie heb en ik mijn haar ook
vakantie zou moeten gunnen.

ik haal de stijltang door mijn haar en luister naar het knetterende geluid dat het ding maakt als ik het door mijn haar haal.
mijn tang staat altijd op de hoogste stand -slecht- I know.
maar gebrek aan geduld.

uit schuldgevoel koop ik dan een peperdure, zeer voedende conditioner.
om het goed te maken. denk ik dan.
om daarna met veel geweld een borstel door mijn natte en kwetsbare manen te halen.

als mijn kapster een Mason Pearson door mijn haar haalt
voel ik me voor even een prinses.
de borstel glijdt soepel door mijn haar.
jeetje, denk ik bij mezelf, ik doe mijn lokken echt te kort.

nu kan ik hals over kop de (veel te dure) borstel aan gaan schaffen
(ik ben nogal impulsief) maar dat leek me een beetje hypocriet.
nee, ik moet mijn haar eerst vakantie gunnen.
een soort detoxen, maar dan voor mijn haar.

om het daarna te belonen met een Mason Pearson.
ik kijk er nu al na uit.

maandag 9 juli 2012


‘Ik Whatsapp mijn beste vriendin, wat zij aan het kijken is en of ze die reclame ook zo stom vind.’

‘stom’ lijstjes.
ze zijn zo gemaakt.
opnoemen wat stom is, is een peach of cake.
dat zit in ons.

laten we beginnen met het weer.
in het algemeen kunnen wij, Nederlanders, daar uren over klagen.
te koud, te warm, te benauwd, teveel regen, te weinig zon.
de tuin gaat er kapot van, je auto word er vies van,
de kat houd er niet van, we worden er chagrijnig van.

reclames tussen je favoriete tv programma zijn ook stom.
wachten in de rij bij de supermarkt al helemaal.
uren in de kappersstoel is ook stom.

tegenwoordig vinden we die reclames en dat wachten veel minder erg.
pak je toch gewoon even je smartphone erbij?
speel je toch gewoon even een potje Wordfeud?
of je checkt even nu.nl

zondag avond.
reclame onder Gooische Vrouwen.
ik Whatsapp mijn beste vriendin, wat zij aan het kijken is en of ze die reclame ook zo stom vind.

donderdag 5 juli 2012


‘wonen in een dorp heeft zo zijn voor en nadelen.
het is er heerlijk rustig.’


koeien hebben alle ruimte en er hangt een 'ons kent ons' sfeer.
toch moet ik eerlijk bekennen dat ik er niet goed in ben, wonen in een dorp.
zo versta ik de helft van de tijd niet waar ze het over hebben.

inmiddels weet ik (na 16 jaar) dat bende nou heulemoal betoetert
zoiets is als ben je gek geworden?
af en toe betrap ik mezelf op een houwje als ik ergens weg ga,
maar daar houd het beheersen van het dialect op.

dat 'ons kent ons' kan ook in je nadeel werken.
in een dorp wordt gepraat, veel gepraat.
als je een keer eten laat bezorgen ben je lui en werk je teveel.
een poetster kan al he-le-maal niet.
als vrouw hoor zelf je huis schoon te houden. 

wanneer ik op, en pumps, en mijn haar op een hoge knot, en rode lippen naar de buurtsuper fiets heb ik in 10 minuten al de halve bevolking hevig geshockeerd.
daarnaast praat ik veelte westers en denken de meeste vrouwen hier dat Louboutin een camping aan de Middelandse zee is. al met al heb ik het er reuze naar m'n zin, struin alle boeren feestjes af (die zijn toch echt het leukst) en heb er geweldige vriendinnen.

woensdag 4 juli 2012

Geboortehartjes

ik zal het nooit vergeten.
een dag voor we op vakantie gingen,
het huis was een rotzooi, ik was chagrijnig want kon mijn bikini niet vinden,
moeder was gestrest want wilde graag al haar schoenen mee,
vader was de route voor de 1534ste keer aan het bekijken.

daar kwam ze (ik vond het dapper want de spanning die er hier in huis hing was al van ver te voelen)
heel relaxed en veelte blij.
zo blij dat ik me er aan ergerde.
'ga ff allemaal zitten.' riep ze.
niemand leek te luisteren.
ik ging maar alvast zitten, om haar een plezier te doen.

na 30 minuten wachten zat iedereen op de bank.
ik kreeg 2 cadeautjes en ik zag mijn vader kijken.
niets vermoedend opende ik de pakjes.
'goh, lekker, snoep. dankje.'
mijn zus keek me raar aan.
vijf minuten later zei ik,
'zeg, weet jij wel dat je geboorte hartjes hebt gekocht?'
weer keek ze me zo raar aan.
'ja, natuurlijk weten we dat.'
ik wist even niet meer wat ik moest zeggen.
zat ze me nu in de maling te nemen?
ik had vaak genoeg grappen gemaakt over 'dat het nu wel eens tijd werd'
misschien was dit een manier om me terug te pakken.
'ben je zwanger?' vroeg mijn moeder.
mijn zus knikte en er ging een heel raar gevoel door me heen.
een soort adrenaline shot.
zo'n shotje gelukkig-heid.

nu, 14 maanden later,
kijkt hij me ondeugend aan als hij met zijn handjes de koekjeskast open maakt,
met een blik van 'ik wil plopkoeek' en de kruimels van de lange-vinger aan zijn mondje.

wat een schat is het.
en wat houden we veel van hem.

dinsdag 3 juli 2012

Workaholic






ik was al wakker en stond een cracker naar binnen te werken terwijl ik naar buiten keek.
iedereen sliep nog, het was nog donker buiten.
een krijsende baby verstoorde de rust.

de bruine labrador stond al voor de deur, klaar om uit gelaten te worden.
ik opende de deur en liet hem naar buiten.
eigenlijk deed ik dat altijd, tijd om hem uit te laten had ik niet.

ik reed naar mijn werk, zette het kind af bij mijn schoonmoeder en haalde het kind s'avonds weer op.
was af en toe thuis, draaide een wasje en ging dan weer naar mijn werk.
blijkbaar was ik goed in mijn werk, want 'mijn' zaak liep op rolletjes.

toen ik thuis kwam kon ik gelijk aanschuiven.
wie het eten had klaar gemaakt was me een raadsel.
daar zat ik dan. alleen in een uitgestorven huis.
om elf uur s'avonds aan de spaghetti.

wat wist ik nu eigenlijk van mijn eigen kind?
ik dumpte het maar bij andere, te druk met mijn werk.
dagen gingen voorbij en ik leek het niet eens te merken.

en toen gebeurde het.
man kon het niet meer aan.
ik wist dat dit er een keer van zou komen.
man nam kind mee.
ik alleen.
eenzaam en alleen in een ongezellig en te groot huis.
ergens vaag hoorde ik iets rinkelen,
het leek op een alarm maar ik kon het geluid niet plaatsen.


en toen werd ik wakker.

maandag 2 juli 2012

Examenstress

de examentijd, stressen stressen en.. stressen.
want wat als je het niet haalt?
dan mag je fijn nog een jaartje extra doen.
een jaar lang dezelfde stof herhalen.
nee, dat wilde ik echt niet.

en dus MOEST ik het halen.
s'avonds had ik koppijn van het leren (want niet gewend) en was ik zo moe dat ik gelijk in slaap viel als ik mijn kussen rook.

13 juni.
telefoon, geslaagd.
opeens zeeën van tijd.
3 maanden lang kon ik gaan doen wat wilde.
maar ja.
wat wil ik?

ik moet altijd even acclimatiseren.
wennen aan het 'niets hoeft alles kan'

ik kan je vertellen, daar wen je heel snel aan.

zondag 1 juli 2012

Nachtmerrie's




of ik nu wel of niet een eng boek lees voor het slapen gaan.
de laatste tijd is leuk dromen er niet meer bij.

ik ben altijd al een dromer geweest.
meestal wist ik nog wat ik gedroomd had als ik wakker werd en schreef ik snel een paar steek woorden op.
later las ik het terug en stonden er dingen als 'hond-huis-gezin-gelukkig'

toch heb ik af en toe periode's waarin ik ontzettende nachtmerries heb.
ik word door een enge vent mee geslingerd in een auto, mijn huis brand af,
ik moet de cel in voor iets waar ik niks vanaf weet, ik word vermoord,
geslagen, mishandeld.
badend in het zweet word ik wakker, buiten adem en in paniek.
soms huilend, soms kwaad.
als ik eenmaal besef dat ik gewoon in mijn eigen bed lig kom ik weer tot rust.

geen idee hoe het komt.
ik weet alleen dat ik vroeger niet durfde te gaan slapen in zo'n periode,
bang om weer achterna gezeten te worden.

'dromen zijn bedrog' 
en gelukkig maar.